παίζω στο ματωμένο πιάνο.
Μια μελωδία γεμάτη πόνο.
Κάθε νότα κι ένα δάκρυ.
Κάθε δάκρυ κι μια ανάμνηση.
Κάθε ανάμνηση με σκοτώνει.
Χτυπώ τις νότες στο ματωμένο πιάνο.
Μα δεν υπάρχει μουσική.
Όσο θα ζω θα το θυμάμαι.
Βουβή εικόνα, δίχως συναίσθημα,
δίχως νόημα και ζωή.
Έτσι είναι το ματωμένο πιάνο.
Κόκκινα, όλα κόκκινα.
Αφαιρέθηκε μια αθώα ψυχή.
Καταραμένο ματωμένο πιάνο.
Νεκρά, όλα νεκρά.
Πουθενά ίχνος ζωής.
Κόκκινο.. Μόνο κόκκινο.
Φύγε μακριά από το ματωμένο πιάνο.
Πριν σου ρουφήξει την ψυχή.
26.02.2010
Κουνουπi
Κουνουπi
Καλησπέρα,συγκινητικό ως συνήθως κατάφερε να με βουρκώσει ελαφρώς...Εμείς σε βάλαμε στα αγαπημένα μας φιλικά μπλόγκς στο καινούργιο μας site.Εσύ μας έχεις "ξεχάσει" κι είναι δικαίωμά Σου!Καλή νύχτα Σου κεχαριτωμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πολυ προλαβαινω! Θα το κανω οποτε μπορεσω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε Σε,καλή νύχτα και όνειρα γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφή